Ondertussen geniet ik van de stilte

Gepubliceerd op 9 oktober 2024 om 14:38

Onze chalet met een verhoogd platform als houten terrasje zit half verstopt onder de dennen . Het ziet uit op een dertigtal meter diep halfbos van kromme dennen waartussen ondertussen meer en meer groen gras gedijt. Daarachter aan de overzijde van een brede wandelweg heuvelen enkele lage zandbergen als een paradijsje voor de kleuters en wat verder strekt zich een grote zandvlakte uit, haast zover als het oog reikt, ingebed tussen twee paden en her en der bedekt met opschietende mini dennetjes. Is het de bedoeling om hier een nieuw bos aan te leggen ?

 

Ondertussen word ik gefascineerd door die kromme kronkelende dennen voor mijn gezichtsveld. Is hun groeiwijze , in tegenstelling tot hun kaarsrechte broers en zussen elders , een gevecht om te overleven in te arme grond of te wijten aan een kever die “letterzetter” heet zoals men mij heeft verteld ? Ik heb er het raden naar. Het is wel een feit dat er wel wat dode exemplaren tussen zitten die geregeld kapseizen terwijl de Amerikaanse eik voor onze neus groeit als gezonde kool.

 

Al bij al kan ik me dit jaar voor de eerste keer blij vergapen aan verscheidene paddestoelen waaronder de lekkere boleten. Met trots kijk ik ook acht oktober naar een bloeiende hibiscus die ik importeerde , mijn drie thuja’s, mijn gingko bilobaatje, enkele blauwe bessen en irissen die hier toch willen gedijen in die schrale grond.

Zelfs kruidje “pimpernel” en teunisbloem voelen zich hier thuis. Benieuwd voor de volgende verrassingen . Ondertussen geniet ik van de stilte, behalve op maandag als ze in Leopoldsburg laten horen dat ons leger immer schietensklaar staat.

 

Herman de Bie

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.